Pamięć funkcjonariuszom Policji Państwowej II RP
Coroczne uroczystości przy obelisku "Poległym Policjantom - Rzeczypospolita Polska" znajdującym się na dziedzińcu Komendy Głównej Policji odbyły się 20 kwietnia 2017 r.
Organizatorami uroczystości było Warszawskie Stowarzyszenie „Rodzina Policyjna 1939 r.”, Komenda Główna Policji i Komenda Stołeczna Policji. Komendant Główny Policji nadinsp. dr Jarosław Szymczyk, gospodarz uroczystości, przypomniał historię mordu funkcjonariuszy policji i innych służb mundurowych; - Oddając hołd wszystkim ofiarom zbrodni katyńskiej należy pamiętać o ponad 22 tys. polskich obywateli zamordowanych w 1940 r. przez NKWD, w tym oficerów Wojska Polskiego, funkcjonariuszach Straży Granicznej, Straży Więziennej, żołnierzach Korpusu Ochrony Pogranicza oraz kilka tysięcy funkcjonariuszy Policji Państwowej”. Powiedział również o losach rodzin zamordowanych policjantów, którzy przez lata nie znali losu swoich najbliższych. Dziś zjednoczeni w stowarzyszeniach „Rodzin Policyjnych 1939 r.” dbają o prawdę o swoich najbliższych, którzy stracili życie na nieludzkiej ziemi.
Następnie głos zabrał Prezes Zarządu Warszawskiego Stowarzyszenia „Rodzina Policyjna 1939 r.” Michał Wykowski, który powiedział o prawdzie historycznej i pamięci będące kierunkiem działania „Rodzin Policyjnych 1939 r.”. Podziękował kierownictwu Policji za obelisk, który od 22 lat stanowi miejsce hołdu poległym i pomordowanym funkcjonariuszom Policji Państwowej II RP.
W intencji poległych i pomordowanych funkcjonariuszy PP II RP i innych służb mundurowych modlitwę odmówił ks. Józef Jachimczak kapelan KSP oraz ks. Andrzej Bołbot, naczelny prawosławny kapelan policji.
Obecni na uroczystości minutą ciszy oddali hołd pomordowanym policjantom, a następnie złożyli kwiaty i zapalili znicze.
W uroczystości uczestniczyli przedstawiciele władz państwowych, samorządowych. Obecni byli prezesi i członkowie Stowarzyszeń „Rodzina Policyjna 1939 r.” z Warszawy, Katowic i Łodzi. Katowic. Jednym z gości była siostra Anna Teresa córka przedwojennej policjantki Aliny Godlewskiej z domu Fabian.
Po uroczystości przy obelisku zebrani przeszli do Policyjnego Centrum Edukacji Społecznej przy ul. Orkana, w którym przygotowano wystawę okolicznościową pod tytułem „77 lat Wspólnej Pamięci”. Otwarcia ekspozycji dokonał zca Komendanta Głównego Policji nadinsp. Jan Lach. Następnym punktem spotkania była prezentacja multimedialnego dokumentu poświęconego Policji Państwowej na Kresach II RP oraz zbrodni popełnionej przez NKWD na funkcjonariuszach Policji Państwowej.
W skład ekspozycję weszły dokumenty udostępnione przez Muzeum Katyńskie Oddział Martyrologiczny Muzeum Wojska Polskiego pod tytułem „Dowody winy – dowody prawdy” ukazujące relikwie wydobyte z dołów śmierci w Miednoje i innych miejsc spoczynku policjantów pomordowanych wiosną 1940 roku.
Delegatura Instytutu Pamięci Narodowej w Kielcach zaprezentowała wystawę edukacyjną „Miednoje – policyjny Katyń”, składającą się z 23 plansz z biogramami i fotografiami zamordowanych policjantów, związanych z ziemią kielecką.
Centralny Zarząd Służby Więziennej przygotował wystawę pt; „Polskie więziennictwo 1919-1945”, ukazująca historię powstania i organizacji służby w okresie międzywojennym oraz w okresie II wojny światowej.
Wystąpienie Prezesa Warszawskiego Stowarzyszenia „Rodzina Policyjna 1939 r.”
Szanowny Panie Ministrze,
Szanowny Panie Komendancie Główny Policji,
Droga Rodzino Policyjna 1939 roku,
Dostojni Goście,
Szanowni Państwo,
„Prawda i Pamięć” – dwa słowa, pojęcia, które zawsze były, są i będą drogowskazem dla Rodzin Policyjnych 1939 roku.
Kiedy na początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku, strona rosyjska przekazała Polsce istotną część dokumentów dotyczących tragicznych losów wojennych polskich obywateli, naszych bliskich, jeńców wojennych Ostaszkowa, Kozielska, Starobielska i innych więzień NKWD na terenie Rosji sowieckiej, w istocie było to potwierdzenie dokonania tej strasznej zbrodni ludobójstwa, która miała miejsce wiosną 1940 roku.
Dla wielu z nas, Rodzin przedwojennych Policjantów, ogłoszenie światu listy nazwisk zamordowanych, było ostatecznym pozbawieniem nadziei na szczęśliwy los naszych bliskich, która choć słaba, była obecna w długich powojennych latach.
To pogrzebanie nadziei, było także dla każdego z nas osobistym pożegnaniem z Ojcem, dziadkiem, członkiem najbliższej rodziny.
Ale w owym czasie obok smutku pojawiło się także inne odczucie: Poczucie Triumfu Prawdy nad kłamstwem. Gorzkiej satysfakcji oraz świadomości spełnionego obowiązku przechowania w sercach Pamięci i Prawdy historycznej.
W jakimś sensie każdy z nas, czy spokrewniony z ofiarami zbrodni katyńskiej czy też nie, odczuwa skutki tej tragedii, ponieważ trwają one pomimo upływu lat i kolejnych pokoleń. Stanowią wyrwę nie do wypełnienia. Polska to kraj gdzie jakże brakowało i brakuje tych, którzy pozostali na wschodzie, na zawsze, tamtej strasznej wiosny 1940 roku. Zabrakło Ich w powojennej Polsce, co miało przecież istotny wpływ na kondycję naszego narodu.
Mówię o tym czego moje pokolenie bezpośrednio nie doświadczyło. Ale dobrze pamiętam czas i atmosferę końca lat osiemdziesiątych i początku dziewięćdziesiątych, kiedy Rodziny Policyjne 1939 r. i Rodziny Katyńskie odnajdywały się i łączyły, uświadamiając sobie ilu rodaków w Polsce zostało dotkniętych sowiecką zbrodnią, od której właśnie mija 77 lat.
To przecież właśnie te tragiczne, rodzinne doświadczenia wpisane w narodową historię, stały się wówczas naszą wspólną drogą.
Dzisiaj słowa podziękowania i najwyższy szacunek kieruję do starszych pokoleń Rodziny Policyjnej 1939 roku, którzy są z nami. Zawsze obecni. Na posterunku. Którzy przychodzą pod ten obelisk od 27 lat. Bo dzień, poświęcony pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej, jest także ich świętem. Potwierdzeniem trwania przy Prawdzie i szacunku Pamięci.
Są z nami członkowie Rodzin Policyjnych 1939 roku, którym dzisiaj dziękuję za nieustanne wydobywanie Ofiar Zbrodni Katyńskiej spod warstwy zapomnienia. Od wielu lat aktywność, która daje naszym bliskim drugie życie w zbiorowej pamięci i po latach bolesnej ciszy przywraca należne miejsce w historii Polski.
Dziękuję za wspólną Pamięć, której materialnym śladem są Policyjne Znaki Pamięci w kraju i poza jego granicami.
Polskie Cmentarze Wojenne na wschodzie, bliskie naszym sercom miejsca takie jak to w Komendzie Głównej Policji, w którym dzisiaj się spotykamy, ale także w Katowicach, łodzi, Poznaniu, wielu innych miastach na terenie kraju oraz na jasnej Górze, dokąd pielgrzymujemy we wrześniu każdego roku.
To Państwa zasługa, konsekwencja i determinacja podyktowane właśnie trwaniem przy Prawdzie i Pamięci.
Szanowni Państwo,
Korzystając z okoliczności, pragnę podziękować panu ministrowi SWiA oraz panu Komendantowi Głównemu Policji za starania zmierzające do pośmiertnych awansów dla grupy Policjantów – Ofiar Zbrodni Katyńskiej, których awanse ze względów formalnych w 2007 r. nie objęły. Apelujemy o to od dłuższego czasu.
To około 1000 funkcjonariuszy Policji Państwowej spoczywających na Polskim Cmentarzu Wojennym w Bykowni na Ukrainie, ale także grupa ponad 50 policjantów pogrzebanych w zapomnieniu we wspólnej mogile, na małym wiejskim cmentarzyku Trojeruczica w Rosji, którzy przebywając w Ostaszkowie, obozie o zaostrzonym rygorze, nie dożyli zbrodni katyńskiej. Zmarli z chorób i wycieńczenia.
Pamiętajmy o nich wszystkich, odczytajmy Ich nazwiska jak to miało miejsce w listopadzie 2007 roku, a tym symbolicznym acz ważnym gestem, awansem oficerskim, wyraźmy szacunek dla Ich ofiary i poświęcenia.
Pragnę dzisiaj przypomnieć o roli jaką odegrał kościół przy budowaniu Rodzin Katyńskich i Rodzin Policyjnych 1939 r. Będąc z nami, trwał w tym wspólnym dziele Prawdy i Pamięci od samego początku. To właśnie księża i kapelani byli zawsze z nami, kiedy inni być nie chcieli lub nie potrafili. Przypomnę tylko kilka postaci: księdza prałata Zdzisława Peszkowskiego, ks. Stefana Niedzielaka, ks. Zdzisława Króla, ks. Andrzeja Kwaśniaka i wielu, wielu innych. Dzisiaj za to niezwykłe wsparcie naszych rodzin, jakże potrzebne, serdeczne dziękuję.
Prawda i Pamięć, dwa słowa, jako drogowskaz dla Rodzin Policyjnych 1939 r.
Warszawa, 20.04.2017 Obelisk przy Komendzie Głównej Policji
(foto; policja.pl)
